بهداشت روان چیست ؟
مفهوم سلامت روان شامل آسایش ذهنی، احساس خودتوان‌مندی،
خودمختاری، کفایت، درک هم بستگی بین نسلی و شناخت توانایی
خود در محقق ساختن ظرفیت‌های عقلی و هیجانی خویش است.
سلامت را دو نوع مى‌توان تعریف کرد.
طبق تعریف منفى سلامت عبارت از فقدان بیمارى است و
طبق تعریف مثبت، سلامت با ارتقاى بهداشت مرتبط مى‌شود؛
حتى در افراد سالم سلامت سطح‌هاى مختلفى دارد.
بهداشت روان نیز چیزى فراتر از فقدان یا نبود بیمارى روانى است.
بعد مثبت بهداشت روان که سازمان بهداشت جهانى نیز روى آن تکیه دارد،
در تعریف سلامتى لحاظ شده است «سلامتى یک حالت رفاه جسمى روانى و اجتماعى است،
نه فقط فقدان بیمارى و یا ناتوانى» سازمان جهانى بهداشت،
همچنین تاکید دارد که هیچ یک از موارد فوق بر دیگرى برترى ندارد.
به گونه‌ای دیگر می‌توان گفت:
بهداشت روان حالتی از رفاه است که در آن فرد توانایی‌هایش را باز می‌شناسد،
و قادر است با استرس‌های معمول زندگی مدارا کند،
از نظر شغلی مفید و سازنده باشد،
برای اجتماع خود نقشی ایفا کند و با دیگران مشارکت و همکاری داشته باشد.
سلامت روان شامل افزایش توانایی‌های افراد و جامعه،
و قادرسازی آن‌ها در دستیابی به اهداف مورد نظر می‌باشد.
بهداشت روان به همه ما مربوط است، نه فقط به کسانی که از بیماری‌های روانی رنج می‌برند.
هیچ گروهی از بیماری روانی مصون نیست.
البته باید اذعان داشت که در افراد بی‌خانمان، تهی‌دستان،
افراد بی‌کار و با سطح تحصیلات پایین، کسانی که قربانی خشونت بوده‌اند،
عظیمی از دنیا به بهداشت روان و بیماری روانی به اندازه سلامت جسمانی و بیماری جسمی اهمیت داده نمی‌شود،
و مورد بی‌توجهی و غفلت قرار گرفته میشود.
بهداشت روانی افراد متاثر از عوامل متعددی است،
اگر چه این عوامل به صورت جداگانه مورد مطالعه قرار می‌گیرند
ولی در واقع این موضو ع چند وجهی متاثر از یکدیگر است.
بدین معنی که افراد به علت شرایط محیطی یا عوامل فردی تعادل و آرامش روحی شان دچار تغییراتی میشود،
و هر چه شدت این عوامل زیادتر باشد، تاثیر و تهدیدش بیشتر خواهد بود.
عواملی همچون :
“عدم برآورده شدن نیازهای اولیه، ناکامی، استرس، یادگیری،
مسائل اجتماعی و رسانه های جمعی و…
از عمده ترین تاثیرگذاران بر بهداشت روانی هستند.
