سندرم آنتون، که به آنتون کوری و آنوسوگنوزیای بینایی نیز معروف است، یک اختلال نادر که با عدم آگاهی از نابینایی مشخص شده است. فرد واقعاً معتقد است که علیرغم شواهد بالینی از دست دادن بینایی، مانند مشکلات در رفت و آمد، می بیند.این بیماری نوعی از آنوسوگنوزیای بینایی است که در اثر آسیب به لوب پس سری مغز ایجاد می شود.اين سندرم بيماريست كه اختلاف بين واقعيتهاي موجود و ادراكات بينايي را در فرد بيان مي كند، و اولین بار در سال 1899 توسط گابریل آنتون، پزشك اتریشی شرح داده شد.
سندرم آنتون-بابینسکی یا آنوزوگنوزی بینایی یا کوری مغزی:
سندرم آنتون بابينسكي را مشتركا دو دانشمند به نامهاي گابريل آنتون و جزف بابينسكي تشخيص دادند.این سندرم عجیب و غریب در افرادی ظاهر می شود که معتقدند علی رغم داشتن نابینایی کورتیکال ، آنها می بینند.یک نشانهٔ نادر از آسیب مغزی در لوب پسسری است. مشخصه اصلی سندرم آنتون این است که این بیماران متوجه نابینایی خود نمی شوند.کسانی که دچار این سندرم هستند دچارکوری کورتکسی هستند، و علیرغم شواهد واضح دالِ بر نابیناییشان، سرسختانه آن را انکار کرده و مدعیاند که قادر به «دیدن» هستند.
این افراد اصطلاحا دچار كوري مغزي مي شوند،يعني از نظر ديد دچار اشكال نيستند فقط از نظر درك بينايي دچار اختلال هستند.از آنجایی که این افراد هرگز نمیپذیرند که نابینا هستند، غالباً برای توجیه فقدان حس بیناییشان، دست به افسانهسازی میزنند.این سندرم نامش را از گابریل آنتون و ژوزف بابینسکی میگیرد.این سندرم بیشتر بهدنبال سکته مغزی به وجود میآید اما ممکن است در اثر ضربه به سر هم ایجاد شود.
اینکه چرا این افراد قاطعانه، نابیناییشان را انکار میکنند، هنوز مشخص نشده اما فرضیههای متعددی دربارهٔ آن وجود دارد.بر پایه یک فرضیه، آسیب به قشر بینایی مغز، سبب ناتوانی در ارتباط با مرکز تکلم مغز میشود.با اینکه فرد اطلاعات تصویری خاصی را دریافت میکند، اما مغز قادر به تجزیه و تحلیل آن نیست، و مراکز تکلم مغز به عنوان یک پاسخ جبرانی، شروع به افسانهسازی میکنند.
این سندرم به این شکل است که طرف نسبت به مشکلاتش هیچ آگاهی ندارد و اصرار دارد که فاقد نقص می باشد.برای مثال آزمایشها نشان میدهند که تقریبا چشمها از کار افتاده اند و بینایی ندارد ولی فرد اصرار دارد که میبیند.اتاق را تاریک میبیند ولی اصرار دارد که آنجا تاریک است چون چراغ خاموش است.اتاق را محو میبیند ولی اصرار دارد که چون عینک نزدم، در حالیکه واقعا نابیناست.
علائم سندرم آنتون
علائم سندرم آنتون عبارتند از:
- از دست دادن بینایی،
- آنوسوگنوزیا بینایی، به این معنی که فرد از نابینایی خود آگاه نیست،
- مخدوش کردن، یا ارائه خاطرات نادرست از دیدن چیزی که آنجا نبود.
- و …
بیماران مبتلا به سندرم آنتون نابینا بودن خود را علیرغم شواهد خلاف آن انکار خواهند کرد. آنها طوری رفتار خواهند کرد که گویی در واقع کور نیستند.
به عنوان مثال، اگر شما یک شی را در دست بگیرید و بپرسید آن چیست، آنها با اطمینان با حدس پاسخ می دهند. آنها طوری رفتار می کنند که گویی این پاسخ صحیح است، حتی اگر اشتباه کنند. اگر از آنها بخواهید آنچه را که می بینند توصیف کنند، یک سناریوی تصویری کامل برای شما خواهند ساخت.
اگرچه این رفتار ممکن است گیج کننده به نظر برسد، اما آنها به شما دروغ نمی گویند. مغز آنها به سادگی نمی تواند بفهمد که آنها نابینا هستند.
علل بروز بیماری:
بیشتر موارد سندرم آنتون از بزرگسالان گزارش شده است. به عنوان یک قاعده کلی ، علل ظهور سندرم آنتون در وجود آسیب مغزی است. يكي از دقيق ترين فرضيات مبتني بر بروز اين نابينايي تخريب قسمتهاي سطحي (كورتكس ) مغز به خصوص در بخشهاي پس سري و گيجگاهي چپ ( محل قرار گيري اعصاب تكلم ) مي باشد.
ضایعه گفته شده باید ایجاد یک آسیب ، تخریب یا قطع شدن نواحی بینایی لوب پس سری در سطح دو طرفه باشد، یعنی بر منطقه پس سری هر دو نیمکره مغزی تأثیر بگذارد.این آسیب منشأ نابینایی قشر مغزی است که از دیدن آنها جلوگیری می کند.دلیل ظهور آنوسوگوزوزیا چندان روشن نیست.اگرچه معمول است که دریابیم آسیب دیدگی ایجاد شده در مناطق پس سری – گردنی نیز آسیب یا تغییراتی ایجاد کرده است که به عنوان یک منطقه ارتباطی عمل می کند.
علل ضایعه می تواند متعدد باشد ، شایعترین آن وجود حوادث عروقی مغزی است (یا به دلیل ایسکمی یا خونریزی).علاوه بر این ، سایر علل احتمالی ظهور آن آسیب به سر ، وجود عفونت یا فشرده سازی ناشی از تومورهای مغزی است.فشار خون بالا ، سیگار کشیدن یا دیابت از عوامل خطر برای مشکلات عروقی است که ممکن است بر این تأثیر بگذارد.سندرم آنتون تغییری است که درمان آن پیچیده است.درمان سندروم آنتون بستگی به شدت ضایعه دارد یکی از برنامههای درمانی کنترل و جلوگیری از عوامل خطر نظیر فشار خون قند خون چربی و مصرف دخانیات است که میتواند از بروز مشکلات ثانویه عروقی در ناحیه پس سری جلوگیری کند.
به طور کلی نیاز به کار مشترک یک تیم چند رشته ای دارد که نیازها و خصوصیات مختلف مورد بحث را در نظر می گیرد.در سطح پزشکی ، سعی می شود علت و آسیب مغزی به بهترین روش درمان شود ، چیزی که ممکن است شامل جراحی باشد یا نباشد.صرف نظر از این ، درمان نیاز به مداخله در سطح آگاهی از موضوع وضعیت فعلی آنها و وجود مشکلات بینایی دارد.
تشخیص
برای کمک به تشخیص وضعیت شما، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما معمولاً با معاینه فیزیکی شروع می کند. آنها ممکن است ببینند که آیا چشمان شما می توانند نوری را دنبال کنند یا خیر. آنها در مورد بینایی شما با شما صحبت خواهند کرد تا متوجه شوند که شما از کاهش بینایی خود آگاه هستید.
اگر به سندرم آنتون مشکوک باشند، احتمالاً آزمایش های تصویربرداری را برای کمک به بررسی آسیب در لوب اکسیپیتال درخواست خواهند کرد. آزمایشها ممکن است شامل اسکن توموگرافی کامپیوتری سر (CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) باشد.