آیا توانایی به تعویق انداختن ارضای نیازها می‌تواند موفقیت‌های بعدی زندگی را پیش‌بینی کند یا خیر؟
در اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰ روانشناسی به ناموالتر
میشل آزمایش‌هایی را بر روی برآروده ساختن تأخیری نیازها انجام داد.
میشل می‌خواست بداند که آیا توانایی به تعویق انداختن ارضای
نیازها می‌تواند موفقیت‌های بعدی زندگی را پیش‌بینی کند یا خیر.
در این آزمایش تعدادی کودکان ۴ یا ۶ ساله را در یک اتاق و در جلوی
میزی می‌نشاندند که روی آن یک شیرینی یا پاستیل پفی یا یک
بیسکویت قرار داشت. به کودکان مورد آزمایش گفته می‌شود اگر ۱۵
دقیقه صبر کنند و شیرینی را نخورند یک شیرینی دیگر نیز به آنها داده خواهد شد.
یک پنجم بچه‌ها توانستند در برابر وسوسه‌ی شیرینی مقاومت کنند و
۱۵ دقیقه صبر کنند تا دو تا دریافت کنند.
اما یک پنجم بچه‌ها حتی ۱ دقیقه هم نتوانستند مقاومت کنند و
شیرینی را همان موقع می‌خوردند.
آزمایش شیرینی مارشمالو یکی از آزمایش های جالب روانشناسی
است که نکات جالبی را به ما نشان داده است.
نکته جالب این است که حالا بعد از گذشت ده‌ها سال از زمان انجام
آن آزمایش پژوهشگران متوجه شدند کودکانی که توانسته بودند ۱۵
دقیقه در برابر وسوسه‌ی خوردن شیرینی مقاومت کنند در بزرگسالی
از عهده‌ی امتحانات دانشگاهی و پیشرفت تحصیلی بخوبی برآمدند و
روابط اجتماعی موفق دارند و احتمال رو آوردن آنها به مواد مخدر کم‌تر است.
همین مسئله سبب شده تا پروفسور والتر آنرا به روز کند چون به
اعتقاد وی کنترل نفس امر ثابت و تغییر نیافتنی نیست و آن را از
دوران کودکی می‌توان به افراد یاد داد و به این طریق فرصت‌های
آینده‌ی یک کودک را به طرز چشم‌گیری تغییر داد.
پروفسور والتر گفت:
روش‌هایی وجود دارد که بچه‌ها با بکارگیری آنها می‌توانند توانایی
خودشان را در کنترل احساسات منفی و مقابله با وسوسه‌ها به طرز
موثر و سازنده‌ای بهبود ببخشند، این روش‌ها نسبتاً ساده هستند و
کاملا قابلیت آموزش به بچه‌ها را دارند.
وی گفت: فکر می‌کنم پیام این تحقیق، پیامی کاملا مثبت است و
سرنوشت ما به طور صد در صد به دی ان ای یا اینکه در کجا و در
چه شرایطی به دنیا آمده‌ایم گره نخورده است و روش‌ها و
تکنیک‌های بسیاری وجود دارد که ما با یادگیری آنها در هر سنی به
ویژه در دوران کودکی می‌توان سرنوشت و آینده خودمان را
خودمان تعیین کنیم.
