ابراز وجود

عصبانیت و ابراز وجود

یکی از عواملی که می تواند میزان رضایت­مندی زناشویی را پیش بینی کند،

داشتن خصیصه­ جرئت آمیزی یا همان مهارت ابراز وجود در تعامل میان زن و شوهر است.

کسانی که این خصیصه را دارند، می دانند در چه زمانی احساس خود را ابراز کنند.

زن و شوهری که مدام خودشان را سانسور می­ کنند،

حرف­شان را در سینه نگه می دارند،

احساس­ واقعی خود را پنهان می­ کنند و مهارت ابراز احساس­ هایشان را در زمان و مکان مناسب ندارند،

نمی­ توانند به رضایت­مندی مطلوب زناشویی دست یابند.

ابراز وجود کردن یکی از مشکلات عمده زوجهاست که اغلب به عصبانیت ختم می شود.

به نظر می رسد که بسیاری از زنها و شوهرها، از بیم آنکه همسر خود را برنجانند و یا زمینه تلافی جویی او را فراهم سازند، از ابراز وجود خودداری میکنند.

من که از آتش دل، چون خُمِ مِى در جوشم 

 مُهر بر لب زده، خون مى‌خورم و خاموشم

گرفتاری دیگر هم این است که در بسیاری از مواقع، اشخاص از علت دقیق ناراحتی خود بی اطلاعند.

ناتوانی زن و شوهر در ارائه چارچوبی برای بحث درباره موارد اختلاف هم اغلب مسئله ساز می شود.

در میان نگذاشتن خواسته­ های خود در روابط نزدیک، آثار منفی پایداری بر جای می­ گذارد.

ما اغلب به اشتباه گمان می­ کنیم دیگران به اندازه­ای ما را می­ شناسند که بدانند چه احساسی داریم و چه می خواهیم.

می­ پنداریم نیازی نیست که خواسته­ هایمان را با دیگران در میان بگذاریم.

همین پندارهای اشتباه موجب می­ شود که ما نیازها، احساس­ ها و خواسته­ هایمان را به زبان نیاوریم،

و انتظار داشته باشیم که دیگران خودشان متوجه آن‌ها شوند.

گاه گرفتاری ابراز وجود نکردن به گونه ای است که شخص از وجود آن آگاه نمی شود،

و همین قدر می داند که از افسردگی خفیف، احساس دلتنگی خستگی و عوارض روانی مبهم رنج می برد.

شاید بارها حکایت زندگی زن و شوهرهایی را شنیده باشید که هیچ­وقت دعوا و یا جر و بحثی با هم ندارند،

اما ناگهان با تصمیم خود مبنی بر جدایی، همه را متحیر و شگفت زده می­ کنند.

در بسیاری از این موارد، زن و گاهی شوهر،

احساس های منفی و ناخوش­آیند خود را سرکوب کرده تا مانع از بروز جر و بحث و دعوا شود.

درنتیجه، او بی حس و حال می­ شود و توانایی ابراز عشق و محبت را ندارد.

هنگامی که احساس های منفی سرکوب می­شوند،

احساس­ های مثبت هم به همراه آن سرکوب می­ شوند و عشق و محبت می­ میرد.

بی­شک، جلوگیری از بحث و دعوا کار سودمندی است؛

اما نباید برای جلوگیری از بروز جر و بحث، احساس­ را سرکوب نمود.

علاوه بر این، زن با سرکوب عمدی احساس­ هایش، ماهیت موج گونه خود را مختل می­ سازد،

و به تدریج برای همیشه به موجودی بی احساس و بی­ شور و حرارت مبدل می شود.